Οκτώ οδηγίες για τους λάτρεις της αναβλητικότητας

Φροντίστε, αυτό που χρειάζεται να γίνει να είναι καινουριο. 

Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από το άγνωστο. Σε κάθε ευκαιρία που θα σκέφτεστε να ξεκινήσετε, ο φόβος θα σας κρατά ασφαλώς στην καρέκλα σας.

Σκεφτείτε αν σας αξίζει αυτό που στοχεύετε.

Μήπως τελικά είστε άχρηστοι όπως έλεγε ο δάσκαλός σας; Μήπως παραείναι καλό αυτό που θέλετε; Μήπως ζητατε πάρα πολλά, ακόμα κι αν αφορά τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων σας; Μπα, αποκλείεται να ανήκετε στο ανθρώπινο είδος. Μόνο οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα της αυτοπραγμάτωσης, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Φροντίστε να μη χωράει ΤΙΠΟΤΑ, από αυτά που θέλετε, στην ημέρα σας.

Το να κάνετε μόνο αυτό που “χρειάζεται” -και θέλουν οι άλλοι από εσάς- είναι ένας σίγουρος τρόπος για να μην χωράνε τα σημαντικά για εσάς. Μπορείτε να τα βάζετε στο τέλος της μέρας και φυσικά να μην τα  προλαβαίνετε. Ε, αναγκαστικά θα αναβληθεί. Ίσως… για την άλλη εβδομάδα, τον άλλο μήνα, του χρόνου...

Δεχθείτε επιτέλους πως κάθε στιγμή είναι λάθος για να ξεκινήσετε.

“Το Σάββατο μπορείς; Όχι, όχι…” έλεγε το άσμα. Ε, κάποια στιγμή θα ακούσετε το “...αλλά δε μπορώ εγώ.” και δε θα γίνει τίποτα. Θυμάστε το “σχοινάκι” που παίζαμε στο σχολείο; Πότε ήταν η κατάλληλη στιγμή για να μπείτε, όσο γύριζε; Ήταν ποτέ; Όχι, χωρίς τον κίνδυνο να το πατήσετε. Ο φόβος βοηθά στο δισταγμό.. Εσείς δεν επιτρέπεται να κάνετε λάθος, ΠΟΤΕ. Ευκαιρία να μην ξεκινήσετε ποτέ.

Κάντε τα όλα δύσκολα.

Κανονίστε να μην υπάρχει καμία άμεση επιβράβευση στο δρόμο του μακροπρόθεσμου στόχου σας. Στο ενδιάμεσο, ανοιξτε το φέησμπουκ, το ψυγείο, διπλώστε τα ρούχα, ψάξτε τη χαμένη κάλτσα και γενικά θα κάντε οτιδήποτε σας σας δίνει την εύκολη απόλαυση τώρα. Οπότε οι δράσεις για το μέλλον, μπορούν να αναβληθούν.

Φροντίστε να ζωγραφίσετε την υπάρχουσα κατάσταση με ροζ χρώμα.

Αν αυτό που ζείτε τώρα, το κάνετε να μοιάζει “βολικό”, “οκέυ”, “τρώγεται”, “σιγά τώρα και τι έγινε”, μπορείτε να το συνεχίσετε επ άπειρο. χωρίς να το διαταράξετε με αυτό που ονειρεύεστε.

Κάντε την κριτική των άλλων σημαία σας.

Οι άλλοι ξέρουν πάντα καλύτερα από εσάς. Αν η πρωτότυπη ιδέα σας, τα όνειρά σας, τα συναισθήματά σας, πάνε να σας βάλουν στον μπελά να αλλάξετε τρόπο ζωής, αγνοήστε τα. Οι άλλοι θα φροντίσουν να σας επιβραβευσουν με το παράσημο του “καλού παιδιού”... τι; όχι πάντα, εντάξει μωρέ, και τα ψίχουλα, ψωμί είναι.

Επιλέξτε έναν στόχο πιο αόριστο και νεφελώδη.

Άμα δεν ξέρετε που πάτε, δε υπάρχει κίνδυνος να πάτε εκεί που θέλετε, παρά μόνο κατά τύχη. Και έτσι, αν δεν θέλετε κάτι αρκετά, γιατί να μην το αναβάλλετε. Ζήτω η αναβλητικότητα.

Της Κυριακής Παπαχρήστου και του Άγγελου Ιωακειμίδη